ในสังคมไทยที่ให้ความสำคัญกับความอ่อนโยนและจริยธรรม “กุลสตรี” ไม่ใช่เพียงคำเรียกหญิงสาวทั่วไป หากแต่เป็นคำที่สื่อถึงหญิงผู้เพียบพร้อมทั้งกิริยามารยาท ความงดงามทางจิตใจ และความสามารถที่นำพาตนเองและครอบครัวให้เจริญก้าวหน้า
“นางผู้เป็นที่พึ่งอันงดงาม” คือภาพสะท้อนของหญิงที่มิได้มีเพียงรูปโฉมอันงดงามภายนอก แต่ยังเปี่ยมไปด้วยเมตตา ปัญญา และความเสียสละ เธอพร้อมจะเป็นแรงสนับสนุนให้ผู้เป็นสามีเดินหน้าทำหน้าที่ในสังคม เป็นแบบอย่างที่ดีแก่ลูกหลาน และเป็นศูนย์รวมใจของครอบครัว
คุณสมบัติแห่งกุลสตรีไทยนั้นครอบคลุมทั้งความสุภาพ พูดจาไพเราะ อ่อนน้อม มีสัมมาคารวะ รวมถึงความสามารถในการจัดการงานบ้าน งานเรือน และบทบาทในสังคมที่มีคุณธรรมแม้ยุคสมัยจะเปลี่ยนไป แต่หญิงสาวที่ยึดมั่นในคุณงามความดี และดำรงไว้ซึ่งคุณสมบัติกุลสตรี ยังคงได้รับการยกย่องในฐานะ “นางผู้เป็นที่พึ่ง” ไม่เพียงในครอบครัว แต่ต่อสังคมโดยรวมอย่างแท้จริง.
อนุสรา พรทิพย์ มนัสสิยา ภัทริยา
