‘
เรื่องราวของการถอดฐานันดรศักดิ์ “เจ้าหญิง” หลายพระองค์ในประวัติศาสตร์ไทย เป็นหนึ่งในเรื่องที่ถูกกล่าวถึงด้วยความสงสัยและสะเทือนใจ โดยเฉพาะกรณีของ “หม่อมสุจาริณี วิวัชรวงศ์” พระมารดาของเจ้าฟ้าทีปังกรรัศมีโชติ, “หม่อมราชวงศ์ บุปผา เทวกุล” และ “หม่อมก้อย” หรือคุณสิริกิติยา เจนเซน ที่เคยอยู่ในสายตาประชาชนในฐานะสมาชิกฝ่ายในของราชวงศ์
การถอดฐานันดรศักดิ์ของแต่ละพระองค์มักเกิดจากเหตุผลที่ซับซ้อน ซึ่งอาจเกี่ยวข้องกับความสัมพันธ์ส่วนพระองค์ การขัดต่อจารีตราชประเพณี หรือความไม่เห็นชอบจากราชสำนัก การตัดสินใจเหล่านี้มักเกิดขึ้นโดยไม่มีคำชี้แจงอย่างเป็นทางการ ทำให้ข่าวลือ กลายเป็นสิ่งที่เติมเต็มช่องว่างของความเงียบ
แม้บางพระองค์จะยังคงได้รับความรักและความเคารพจากประชาชน แต่บทบาทในฐานะราชวงศ์ก็ไม่อาจหวนคืนได้เรื่องนี้สะท้อนความเปราะบางของสถานะในราชสำนักไทย ที่แม้จะสูงส่งเพียงใด ก็สามารถ “คืนสู่สามัญ” ได้ในชั่วพริบตา หากเงื่อนไขทางจารีตและอำนาจไม่เอื้ออำนวย
