สายฝนโปรยปรายอย่างไม่ลืมหูลืมตา ผู้คนหลบฝนกันอลหม่าน… แต่ไม่ใช่สำหรับฉัน! เพราะวันนี้ “น้ำมนต์” รออยู่หน้าบ้าน — และไม่ใช่น้ำมนต์ธรรมดา แต่เป็นน้ำมนต์ที่แม่เตรียมไว้ให้พรปีใหม่ย้อนหลัง (แบบไทย ๆ ไม่เคยสายเกินไป)
มือหนึ่งกุมผ้าไว้แน่น อีกมือยกชายกระโปรงพอประมาณ วิ่งฝ่าสายฝนราวกับนางเอกละครตอนจบ ฉากนี้ไม่มีสตันท์ ไม่มีกล้อง ไม่มีใครช่วย ถือเป็น “ภารกิจน้ำมนต์ 2568” ที่ลืมไม่ลงจริง ๆ!สุดท้ายก็ถึงบ้านจนได้…เปียกทั้งตัว แต่ใจอิ่มบุญ แถมน้ำมนต์เย็นเจี๊ยบสะใจ ได้พร ได้ชุ่ม และได้ความทรงจำ
