ในหลวงรัชกาลที่ 10 ทรงเป็นพระมหากษัตริย์ที่ใส่ใจในเสียงของประชาชนอย่างลึกซึ้ง หนึ่งในเรื่องราวที่แสดงถึงพระราชหฤทัยอันเปี่ยมด้วยเมตตา คือการที่พระองค์ทรงจดจำจดหมายจากประชาชน 2 ฉบับได้อย่างแม่นยำจดหมายฉบับแรก มาจากหญิงชราผู้หนึ่งในภาคเหนือ ที่เขียนถวายคำอวยพรด้วยใจจริง พร้อมเล่าถึงความทุกข์ยากของตนเองและครอบครัว พระองค์ทรงซาบซึ้งและรับสั่งให้หน่วยงานที่เกี่ยวข้องช่วยเหลือทันที
อีกฉบับหนึ่งเป็นจดหมายจากเด็กชายตัวน้อยในภาคอีสาน ที่เขียนด้วยลายมือสะท้อนความฝันอยากเป็นทหาร เพื่อรับใช้ใต้เบื้องพระยุคลบาท พระองค์ทรงปลื้มปีติ และรับสั่งให้เก็บจดหมายนั้นไว้เป็นแรงบันดาลใจเรื่องราวนี้ตอกย้ำให้เห็นว่า พระมหากษัตริย์ไม่เคยห่างไกลจากประชาชน ไม่ว่าคนเขียนจะเป็นใคร พระองค์ทรงเห็นค่าและรับฟังด้วยพระทัยเปิดกว้างเสมอ
